منیجه شهنی ییلاق؛ غلامحسین مکتبی؛ حسین شکرکن؛ جمال حقیقی؛ فاطمه کیانپور قهفرخی
چکیده
این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی پرداخته است. جامعه‌ی آماری شامل دانشجویان دوره‌ی کارشناسی دانشگاه شهید چمران بود که در سال تحصیلی 87-86 مشغول به تحصیل بودند. از میان این دانشجویان 120 نفر به طور تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و در چهار گروه 30 نفری (آزمایشی دختر و پسر و گواه دختر و ...
بیشتر
این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی پرداخته است. جامعه‌ی آماری شامل دانشجویان دوره‌ی کارشناسی دانشگاه شهید چمران بود که در سال تحصیلی 87-86 مشغول به تحصیل بودند. از میان این دانشجویان 120 نفر به طور تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و در چهار گروه 30 نفری (آزمایشی دختر و پسر و گواه دختر و پسر) گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامهی خود-گزارشی هوش هیجانی براکت و همکاران، اضطراب اجتماعی ماتیک و کلارک و سازگاری اجتماعی مظاهری. طرح پژوهش از نوع آزمایش میدانی، با پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه است. گروه آزمایش در 8 جلسهی 90 دقیقهای تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند. پس از اعمال مداخلهی آزمایشی، بار دیگر میزان اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی گروههای آزمایش و گواه سنجیده شد. پس از 8 هفته از آزمودنیها پیگیری به عمل آمد. نتایج تحلیل واریانسهای چندمتغیری بیانگر تفاوت معنیدار بین اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی گروهها است. در ضمن، بین دو جنس از لحاظ تأثیر آموزش هوش هیجانی بر متغیرهای وابسته تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. اثر درمان بعد از هشت هفته هم چنان ادامه داشت.
منیجه شهنی ییلاق؛ عباس سلامتی؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ جمال حقیقی
چکیده
این پژوهش به بررسی شیوع تعلل[1] و اثر دو روش درمان شناختی- رفتاری[2] و مدیریت رفتار[3] بر کاهش آن در دانش‌آموزان دبیرستانهای شهرستان اهواز پرداخته است. جامعه آماری دانش‌آموزان سال دوم دبیرستانهای شهر اهواز می‌باشند، که در سال تحصیلی 85-84 مشغول به تحصیل بودند. این پژوهش مشتمل بر دو نوع نمونه‌گیری است: نمونه شیوع که شامل 2000 دانش‌آموز دختر ...
بیشتر
این پژوهش به بررسی شیوع تعلل[1] و اثر دو روش درمان شناختی- رفتاری[2] و مدیریت رفتار[3] بر کاهش آن در دانش‌آموزان دبیرستانهای شهرستان اهواز پرداخته است. جامعه آماری دانش‌آموزان سال دوم دبیرستانهای شهر اهواز می‌باشند، که در سال تحصیلی 85-84 مشغول به تحصیل بودند. این پژوهش مشتمل بر دو نوع نمونه‌گیری است: نمونه شیوع که شامل 2000 دانش‌آموز دختر و پسر است که به روش نمونه‌گیری تصادفی مرحله‌ای انتخاب شدند و نمونه آزمایشی شامل 240 دانش‌آموز (180 دانش‌آموز تعللی و 60 دانش‌آموز غیرتعللی) می‌باشد که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب گردیدند. طرح پژوهش یک طرح آزمایشی میدانی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری می‌باشد. گروههای آزمایشی در 10 جلسه 50 دقیقه ای تحت دو روش درمان شناختی- رفتاری و مدیریت رفتار قرار گرفتند. پس از اعمال مداخله آزمایشی، بار دیگر میزان تعلل گروههای آزمایشی و گواه سنجیده شد (پس آزمون). پس از سه هفته، بار دیگر آزمودنیها پرسشنامه تعلل را تکمیل کردند (آزمون پیگیری). نتایج تحلیل واریانس دوراهه و تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر بیانگر تفاوت معنی‌داری در اثر روشهای درمان بر کاهش تعلل بوده است. در ضمن تفاوت معنی‌داری بین دو جنس از لحاظ دو روش درمانی فوق الذکر مشاهده نشد. همچنین، میزان شیوع تعلل در جامعه دانش‌آموزی (17 درصد پسرها و 14 درصد دخترها) بالا گزارش شده است.
حسین شکرکن؛ محمد رضا آهنکوب نژاد؛ منیجه شهنی ییلاق
چکیده
در تحقیق حاضرتلاش به عمل آمده است تا تفاوت بین عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان جهشی و غیرجهشی دوره ابتدایی شهرستان اهواز به‌تفکیک جنسیت (پسر - دختر) و مدت زمان پس‌از جهش (یکسال - دوسال)معلوم گردد. فرضیه اصلی تحقیق این بود که از نظر عملکرد تحصیلی تفاوت معنی‌داری بین دانش‌آموزان جهشی ...
بیشتر
در تحقیق حاضرتلاش به عمل آمده است تا تفاوت بین عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان جهشی و غیرجهشی دوره ابتدایی شهرستان اهواز به‌تفکیک جنسیت (پسر - دختر) و مدت زمان پس‌از جهش (یکسال - دوسال)معلوم گردد. فرضیه اصلی تحقیق این بود که از نظر عملکرد تحصیلی تفاوت معنی‌داری بین دانش‌آموزان جهشی و غیر جهشی وجود ندارد. جهت آزمودن این فرضیه و سایر فرضیه‌های فرعی تحقیق، از بین کلیه دانش‌آموزان جهشی دوره ابتدایی شهر اهواز به روش انتخاب تصادفی ساده تعداد 60 دانش‌آموز جهشی و به روش تصادفی چند مرحله‌ای 90 دانش‌آموز غیرجهشی انتخاب شدند. به منظور انجام مقایسه‌های لازم تعداد مساوی از دانش‌آموزان پسر و دختر جهشی که یک یا دو سال از زمان جهش آنان می‌گذشت و همپایه یا غیر همپایه دانش‌آموزان جهشی بودند،برگزیده شدند. عملکرد تحصیلی آزمودنیها از طریق میانگین معدلهای پایه‌های قبل و بعد از جهش آنها اندازه‌گیری شد. پس از انجام تحلیلهای آماری مشخص گردید که تفاوت معنی‌داری بین دانش‌آموزان جهشی و غیرجهشی از نظر عملکرد تحصیلی وجود ندارد. این نتیجه‌گیری برای دانش‌آموزان پسر و دختر به صورت‌جداگانه و برای گروههای جهشی که یک سال یا دوسال از زمان جهش آنان می‌گذشت نیز صحت دارد.
